حلالیت (شیمی) – فروش پلی آکریل آمید

حلالیت عبارت است از انحلال مقدار معینی از املاح در یک حلال خاص در شرایط معین . سیال حلال (معمولاً بیش از حد وجود دارد) حلال نامیده می شود و با هم محلول را تشکیل می دهند . فرآیند محلول حلالیت نامیده می شود ( هیدراتاسیون اگر حلال آب باشد).

محلولی که به حالت تعادل رسیده و املاح بیشتری نمی تواند جذب کند محلول اشباع نامیده می شود . حالت تعادل محلول به دما بستگی دارد. حداکثر مقدار حل شده ای که می تواند در مقدار معینی از حلال حل شود، حلالیت آن ماده در آن حلال نامیده می شود و معمولاً به عنوان حداکثر غلظت محلول اشباع بیان می شود. حلالیت یک ماده در ماده دیگر تحت تأثیر نیروهای بین مولکولی بین حلال و املاح، دما ، تغییر آنتروپی همراه با انحلال ، وجود و مقادیر دیگر مواد و گاهی فشار یا فشار جزئی گاز حلال است .

ثابت حلالیت برای توصیف محلول های اشباع ترکیبات یونی با حلالیت نسبتا کم استفاده می شود (به تعادل حلالیت مراجعه کنید ). ثابت حلالیت نمک ها حداکثر مقداری است که می توان آن ها را در محلول های آبی حل کرد. ثابت حلالیت حالت خاصی از ثابت تعادل است . تعادل بین نمک محلول و حل نشده را توصیف می کند. دانستن ثابت انحلال نیز در فرآیندهای رسوب (برعکس واکنش انحلال) بسیار مفید است. دما بر مقدار عددی ثابت حلالیت و همچنین سایر ثابت های تعادل تأثیر می گذارد.

اگرچه معمولا تصور می شود که محلول ها از مخلوط کردن جامدات به مایعات به دست می آیند، اما هر دو ماده را می توان برای به دست آوردن یک محلول مخلوط کرد. آب گازدار محلولی از گاز محلول در آب، هیدروژن (گاز) را می توان در فلز پالادیوم (جامد) حل کرد و فولاد ضد زنگ در واقع یک جامد است که در یک جامد دیگر ( آلیاژ ) حل شده است.

عوامل مؤثر بر وضوح

با توجه به نوع حلال و املاح: هر چه شباهت ساختار مولکولی بین حلال و املاح بیشتر باشد، حلالیت آن بیشتر است. هر ماده ای در هر ماده ای حل نمی شود. ترکیبات آلی در حلال های آلی و ترکیبات معدنی در حلال های معدنی حل می شوند. ترکیبات قطبی در حلال های قطبی و ترکیبات غیرقطبی در حلال های غیر قطبی حل می شوند. به عنوان مثال ، نفتالین در آب نامحلول است اما در بنزن محلول است . مانند مانند را حل می کند.
فشار : فشار تأثیر زیادی بر حلالیت جامدات و مایعات ندارد. حلالیت گازها با فشار نسبت مستقیم دارد.
دما : حلالیت جامدات و مایعات بیشتر با دما افزایش می یابد، در حالی که حلالیت گازها با افزایش دما کاهش می یابد.
اثر یون مشترک : یون معمولی حلالیت را کاهش می دهد.

حلالیت ترکیبات یونی در آب

این جدول شامل یک نمای کلی از حلالیت نمک ها در آب است.

محلول	نامحلول
ترکیبات گروه ^I و NH ₄₊	کربناتها ( به جز _{ترکیبات} گروه I ^و NH 4+ )
نیترات ها	سولفیدها ( به جز _{ترکیبات} گروه I ^و NH 4+ )
استات ها (اتانوات ها)	فسفات ها ( به جز _{ترکیبات} گروه I ^و NH 4+ )
کلریدها ، برومیدها و [[یدید ( Ag ⁺ ، Pb2 ⁺ ، Cu ⁺ و Hg22 ₊⁾	هیدروکسیدها و اکسیدها ( به جز ^گروه I ، NH ₄₊ ، Ba2 ⁺ ، Sr2 ⁺ ، Ca2 ⁺ و Tl ^{+ )}
سولفات ها ( به جز Ag ⁺ ، Pb ^{2 +} ، Ba ^{2 +} ، Sr ^{2 +} و Ca ^{2 +} )	سولفیدها ( به جز ترکیبات گروه I ، ^گروه II و NH _{4+ )}