عملکرد انعقاد ممکن است تحت تأثیر وجود چندین نوع یون معدنی در آب طبیعی قرار گیرد. این به این دلیل است که پایداری و توانایی منعقد کننده ها در حذف آلاینده ها ممکن است تحت تأثیر فعل و انفعالات بین یون ها و منعقد کننده ها قرار گیرد. بنابراین، کارایی انعقاد را می توان تحت تأثیر غلظت و ترکیب یون ها در آب قرار داد. با مقایسه راندمان حذف MPs هنگام استفاده از PAC و FeCl3 ، محققان دریافتند که SO 4 2- و CO 3 2- تأثیر بیشتری در حذف MPs نسبت به یون های Cl دارند. لی و یونگ دریافتند که غلظت بالای کلر ( تا 15 درصد شوری) راندمان حذف MP منعقدکننده AlCl3 را کاهش می دهد . علاوه بر این، هیدرولیز Al 3 + در AlCl 3 با غلظت بالای Cl – مهار می شود.
علاوه بر این، CO 3 2- و HCO 3 – می توانند هیدرولیز منعقد کننده، حجم لخته، و سطح ویژه را افزایش دهند، که می تواند کارایی حذف MPs را افزایش دهد. یون‌های معمولی مانند Cl- ، SO 4 2- و HCO 3 – برای تأثیر آنها بر انعقاد مورد مطالعه قرار گرفتند. در سیستم PAC، SO 4 2- راندمان حذف MP را افزایش داد. دلیل احتمالی این امر این است که در فرآیند انعقاد، SO 4 2- به عنوان یک پل عمل می کند. HCO 3 – در سیستم PAC-PAM، PAC و PAM را هیدرولیز کرد، و لخته‌هایی با حجم و سطح بزرگ‌تر تشکیل داد که بهتر ته نشین شدند. SO 4 2- بارهای مثبت هیدرولیز را کاهش داد و منعقد کننده های فلزی را ناپایدار کرد و کارایی انعقاد PAC برای حذف PS و PE MPs را کاهش داد. SO 4 2- همچنین توسط ژو و همکاران گزارش شده است که حذف MP را مهار می کند.
