انعقاد یک روش به طور گسترده برای حذف ذرات معلق از آب و فاضلاب است و اخیراً به عنوان یک روش محبوب برای حذف میکروپلاستیک ها (MPs) مورد توجه قرار گرفته است. مطالعات در مورد حذف MPs مبتنی بر انعقاد هنوز در مراحل اولیه خود هستند و یافته‌های کمی در مورد این رویکرد درمانی، مکانیسم آن و کارایی حذف در دسترس است. با توجه به این شکاف ها، این مطالعه به منظور بررسی جامع پیشرفت های اخیر در حذف MPs از طریق انعقاد طراحی شده است. تأثیر عوامل تجربی مختلف مانند نوع منعقد کننده، دوز منعقد کننده، pH محلول و شکل MPs به طور انتقادی بررسی می شود. یافته‌های مطالعه نشان داد که بهینه‌سازی شرایط محیطی در طول فرآیند انعقاد برای بهبود حذف MPs و کاهش هزینه‌های انرژی بسیار مهم است. یافته‌های مطالعه نشان داد که راندمان انعقاد MPs به شرایط واکنش بهینه بستگی دارد که ممکن است بسته به نوع و غلظت MPs و ویژگی‌های آب یا فاضلاب تصفیه‌شده متفاوت باشد. بنابراین، بهینه سازی این شرایط واکنش برای دستیابی به حداکثر راندمان حذف بسیار مهم است. تحقیقات گسترده‌تری برای آشکار کردن مکانیسم‌های انعقاد در کنترل تراکم لخته و حذف آلاینده‌ها از پساب مورد نیاز است. در نتیجه، بررسی فعلی با هدف برجسته کردن شکاف‌ها و چالش‌های مرتبط با تکنیک‌های انعقاد برای حذف MPs در طول تصفیه فاضلاب است. پیشرفت‌های کنونی در سنتز و اصلاح شیمیایی منعقدکننده‌های زیستی و عملکرد انعقادی آنها برای حذف MPs می‌تواند یک تغییر پارادایم در حفاظت و پایداری اکوسیستم باشد. استفاده از منعقد کننده های سازگار با محیط زیست و ترکیب انعقاد با سایر تکنیک ها برای افزایش کارایی و ماندگاری این روش پیشنهاد می شود. این بررسی بینش های قابل توجهی را برای محققان میدانی فراهم می کند، تحقیقات آینده آنها را هدایت می کند و به پیشرفت دانش کمک می کند.
