ویژگی‌های رئولوژیکی کوپلیمرهای خطی آکریل آمید (AM) و کلرید آکریلوکسی اتیل تری‌متیل آمونیوم (Q9)، که در جرم مولی و ترکیب شیمیایی متفاوت هستند، در آب مقطر (DW) و آب صنعتی (IW) به‌دست‌آمده از یک کارخانه کاغذ مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. برای همه کوپلیمرها، ویسکوزیته برشی، با افزایش استحکام یونی آب، بسیار کمتر بود، با رفتار نزدیک به نیوتنی که در قدرت‌های یونی بالا مشاهده شد. در DW، محلول های پلیمری شبه پلاستیک تولید کردند. مقایسه رفتار همه لخته‌سازها با نرخ برشی یکسان در دو محیط با مدل‌سازی داده‌های رئولوژیکی انجام شد.
ویژگی های کوپلیمرها می تواند با عملکرد لخته سازی آنها در IW مرتبط باشد. میزان لخته سازی در IW به طور کلی بالاتر از DW بود. به طور کلی، لخته‌سازها با چگالی بار بالاتر در غلظت‌های پایین‌تر مؤثر بودند و مقدار کمتری را برای دوز بهینه PEL نشان دادند.
داده های لخته سازی با اندازه گیری پتانسیل زتا پشتیبانی شدند. در همه موارد، لخته ها تحت برش شکسته می شوند و نمی توانند اندازه لخته را با گذشت زمان بازیابی کنند. به طور کلی، رفتار پلی الکترولیت در لخته سازی به عنوان تابعی از جرم مولی، چگالی بار و کیفیت محیط می تواند مرتبط باشد. این امر برای کاغذسازی به دلیل گرایش های مدرن به بستن آب از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
